اصلیترین سوالی که معمولا حین تصمیم برای سفارش کارت ویزیت از خود نمیپرسیم این است که کاربرد کارت ویزیت چیست؟ امروزه اصلیترین کاربرد کارت ویزیت اطلاعرسانی آرشیوی (و نه تبلیغاتی) است. یعنی قرار نیست کارت ویزیت برای شما مانند یک آگهی تلویزیونی، یک محصول (اعم از تجاری یا فرهنگی) یا خدمات را معرفی کند؛ بلکه اطلاعات یک شخص حقیقی یا حقوقی را به سادهترین و قابلدسترسترین شکل در اختیار مخاطب قرار میدهد.
فراموش نکنید که کارت ویزیت معمولا توسط خود شما یا نزدیکانتان به دست مخاطب میرسد، بنابراین میتوان روی شناخت اولیهای که نتیجه برخورد شما و مخاطب است حساب کرد.
اطلاعاتی که معمولا روی کارت ویزیت دیده میشود شامل نام و نشانی و راههای تماس است و گاه خدماتی که صاحب کارت ارایه میکند. اگرچه شما میتوانید کارت ویزیتهایی را مثال بزنید که صاحب آن، صفحه کارت را با یک بروشور اطلاعرسانی «اشتباه» گرفته است و سیر تا پیاز جزییات کار خود را روی آن درج کرده. نکته دقیقا در همین عبارت است: «اشتباه» گرفته است. اگر کاربری اطلاعرسانی آرشیوی را برای یک کارت ویزیت قایل باشیم باید به درج خلاصهترین و در عین حال کلیدیترین اطلاعات روی کارت ویزیت بسنده کنیم و خودمان را توجیه کنیم نباید هزینهای که برای سفارش کارت ویزیت میپردازیم را با استفاده بهینه از تمام مساحت کارت و درج تمامی اطلاعات ممکن، حلال کنیم!
بنابراین هر زمان که به صرافت داشتن کارت ویزیت افتادید، قلم و کاغذ بردارید و اطلاعات شخصی خود را به خلاصهترین شکل ممکن درآورید.
اولین نمونههای کارت ویزیت را بازرگانان چینی در قرن ۱۵ به کار بردند. اما تاریخچه نمونههای امروزیتر کارت ویزیت را باید در قرن ۱۷ میلادی در اروپا جستجو کرد. جایی که اشرافزادگان برای ملاقات با یکدیگر نام و خلاصهای از سوابق خود را در کاغذی درج می کردند و پیش از ملاقات با اشرافزادهای دیگر آن را توسط پیشخدمت خود به منزل او میفرستادند.
تبادل دو طرفه کارتها نشانه پذیرش میزبان برای ملاقات با میزبان بود. رواج کارت ویزیت در امریکا در قرن ۱۸ میلادی بود. در این زان مندرجات روی کارت ویزیت در یک طراحی یا نقاشی ساده و نام خلاصه شده بود.